امروز، چهارشنبه 5 دی 1403، اولین روز از دورۀ جامع «آشنایی با توسعه پایدار: با نگاهی به زنجیرۀ تامین صنعت خودروسازی» را برای کارشناسان و مدیران منتخب شرکت «سازه گستر سایپا» برگزار کردم. سازه‌گستر سایپا، تامین‌کننده قطعات سایپا و مدیر زنجیره تامین آن است و خودش با بیش از 500 قطعه‌ساز در ارتباط است. سازه‌گستر با توجه به نیازی که از روندهای آتی صنعت قطعه‌سازی احساس کرده، به ویژه با نیم‌نگاهی به ورود به زنجیره تامین جهانی قطعه‌سازی (برای دوران پسا تحریم)، قصد دارد موضوع استانداردهای پایداری را در زنجیره تامین خود به پیش ببرد. طبعا ابتدا بحث گفتمان‌سازی و ظرفیت‌سازی است و در ادامه استقرار سیستم‌ها و بهبود شاخص‌های عملکردی.
در این راستا، ما از چند ماه پیش مذاکراتی با مدیران مرتبط این مجموعه داشتیم و جالب بود که فهمیدیم اصلا اداره‌ای با عنوان توسعه پایدار دارند و موضوع برایشان جدی‌تر از این حرف‌هاست. این احتمالا اولین تلاش سازمان‌یافته برای ترویج و پیاده‌سازی مباحث پایداری در زنجیره تامین یک شرکت بزرگ در کشورمان است. برای این هدف چالش‌برانگیز، آن هم در صنعت خودرو -که خودش گرفتار هزار حرف و حدیث است-، از مجموعه مدرسه توسعه پایدار دعوت شده که به عنوان مشاور کنارشان باشیم. به موازات اینکه بحث قراردادی این موضوع به جریان افتاده است، تصمیم بر این شد که معطل نمانیم و بحث آموزش‌‌های مقدماتی را شروع کنیم.
در همین جهت، یک دوره 4 روزه تعریف شد که روز اول آن با عنوان «دریچه‌ای به مفهوم توسعه پایدار و Sustainability» در محل شرکت برگزار شد. ما در جلسات بعد به تدریج و به شکل عمیق‌تری وارد مباحث پایداری در زنجیره تامین صنعت خودرو خواهیم شد.
امیدوار هستم که موضوع همکاری، محدود به بحث‌های آموزشی باقی نماند و تغییرات مدیریتی جدید مجموعه مانع از نهایی‌شدن قرارداد مشاوره‌ای/پژوهشی مرتبط نشود. به هر حال اولین تجربه‌ها در کشور درس‌آموخته‌های زیادی دارند و امیدوار هستم که با پیشبرد این موضوع در شرکت سازه‌گستر سایپا بتوانیم سنگ بنایی برای اقدامات بزرگتر و کامل‌تر در صنایع دیگر بسازیم.
واقعیت این است که اگر همین امروز دوران پساتحریم فرا برسد، صنایع کشور آماده همکاری‌های بین‌المللی نخواهند بود. چون در ده سال اخیر، مجموعه جدی و سخت‌گیرانه‌ای از الزامات مرتبط با پایداری در فضای کسب‌وکار بین‌الملل وضع شده است و این روند همچنان هم ادامه دارد.
(تلاشم بر این است که فضای دوره با بهره‌گیری از ابزارهایی چون فیلم، کار گروهی، مباحثه، بازی و ... تعاملی باشد)