سمینار آموزشی در دانشگاه ماهان کرمان

برای یکی از پروژه های مشاوره ای مربوط به مسئولیت اجتماعی سازمان ها(CSR) در پاییز و زمستان امسال چندین سفر بایستی به کرمان داشته باشیم تا کار خود را برای یکی از شرکت های حوزه معادن و فلزات استان به پیش ببریم.

چهارشنبه 19 آذر 1393، فرصتی دست داد تا همزمان با یکی از این سفرها، سمینار آموزشی سه ساعته ای در دانشگاه تحصیلات تکمیلی ماهان کرمان، راجع به آشنایی با مفاهیم توسعه پایدار داشته باشم. با اینکه ساعات بعدازظهر چهارشنبه بود و بسیاری از دانشجوها برای تعطیلات رفته بودند، اما حدود 40 نفر در برنامه شرکت کردند و باعث شدند که یک تجربه خوب دو طرفه را با یکدیگر داشته باشیم.

زمان سمینار کوتاه بود و کلی از مباحث صرفا به شکل معرفی عنوان شد و پیگیری های بعدی را واگذار کردم به جست و جوهای خود دانشجویان. برایشان تاکید کردم که کرمان، به ویژه در حوزه معدن، زمینه و نیاز جدی ای برای کار در زمینه توسعه پایدار و مسئولیت اجتماعی سازمان ها به منظور مدیریت پیامدهای محیط زیستی، اجتماعی و اقتصادی این فعالیت های توسعه ای دارد.

دانشگاه ماهان در جایی با مناظر طبیعی زیبا و محیطی آرامش بخش بنا شده و حقیقتا فضای آموزشی خیلی خوبی دارد. دوست عزیزی نیز در آنجا زحمات تدارک و هماهنگی این برنامه را کشیده بود. جدا از محیط های کاری و شرکت ها، من همواره دوست داشته ام که با دانشگاه ها در ارتباط باشم و با دانشجوها صحبت کنم و حرف بزنم. به ویژه دانشجویان شهرستانی که به باورم، توانایی ایجاد تغییرات مثبت بسیار زیادی برای بهتر رفم خوردن آینده توسعه در کشورمان دارند. امیدوارم که این ارتباط، پر رنگ تر و این جلسات در دانشگاه های دیگر، بیشتر برگزار شود. همچنین آرزو می کنم روزی یکی از همین دانشجویان برایم پیام بگذارد که با استفاده از سرنخ هایی که در این جلسه پیدا کرده، به کار جدی در حوزه توسعه پایدار پرداخته و توانسته برای مردمان استان اش، منشا تغییرات مثبت باشد. ان شا الله

 

سرآغاز

از جست و جوها و دغدغه ها برای جامعه ای بهتر، به مفهوم «توسعه پایدار» رسیدم و این، زمینه ای است که در این سالها فعالیت های پژوهشی، آموزشی و مشاوره ای حرفه ای و داوطلبانه ام را به سوی خود همگرا کرده است.

به ذهنم رسید که در این مسیر، حرف های زیادی برای گفتن پیدا می شود که خوب است در مکانی با مخاطبان به اشتراک گذاشته شود. به ویژه که خلاء آن نیز در دنیای مجازی فارس زبان، احساس می شود. به جای سایت، به یک وبلاگ ساده با دامنه ملی بسنده کردم که ان شا الله به شکلی ساده و بی تکلف، برخی از مشاهدات، فکرها و دغدغه هایم را در این حوزه بتواند با مخاطبان به اشتراک بگذارد و از سوی دیگر، نظرات و بازخورهای آنها را هم دریافت کند تا رسانه ای یک سویه نباشد.

توسعه پایدار یا sustainable development، تنها مسیر ما در جست و جوی توسعه و پیشرفت است و البته حتما لازم است تاکید کنم که معنی توسعه پایدار برای من لزوما آنچه که در مغرب زمین درس داده می شود نیست؛ لذا تاکید زیادی دارم که به ویژه در حوزه جامعه و فرهنگ، خود مولد و نظریه پرداز این پارادایم پیشران دنیای امروز باشیم که اتفاقا مسیر اشتباهی که مغرب زمین رفت، ما را به این چالش ها در توسعه کشاند. 

عکس بالای وبلاگ را در کردستان زیبا گرفته ام و همه آنچه را که از توسعه پایدار می خواهم، مختصر و مفید بیان می کند: زندگی ای از نظر اقتصادی آبرومند در دامان طبیعتی زیبا و سرسبز و در بستر جامعه ای شاداب که فرهنگ اصیل بومی خود را حفظ کرده و با حضور آرامش بخش «خانواده ایرانی» به عنوان رکن بی بدیل آن، به سوی سعادت می رود.

خدایا چنان کن سرانجام کار

تو خشنود باشی و ما رستگار